Dnia 24 września uczniowie klasy 2b uczestniczyli w warsztatach kaligrafii w Miejskiej Bibliotece Publicznej.
Pani Agnieszka Żeglarska, która prowadziła warsztaty bardzo ciekawie opowiadała o początkach pisma. Dzieci dowiedziały się, że na początku było pismo karbowe /nacięcia na drewnie/, potem węzełkowe, obrazkowe, piktograficzne, klinowe oraz hieroglify. Teraz można pisać ręcznie, maszynowo lub komputerowo. Dla osób niewidomych jest specjalne pismo Braill’a. Zobaczyły, że dawniej oprawa książki mogła być emaliowana, skórzana lub wykonana z kości słoniowej. Dowiedziały się także, że mnichów, którzy zajmowali się kopiowaniem i powielaniem tekstów czyli przepisywaniem książek nazywano skrybami. Poznały różne narzędzia służące do pisania np. rylce, pędzelki, rurki trzcinowe i bambusowe, gęsie pióra. Zobaczyły, że kiedyś pisano między innymi na kamieniach, skorupach naczyń glinianych, tabliczkach woskowych, papirusie, pergaminie i papierze.
Następnie same próbowały swoich sił w kaligrafii pod czujnym okiem pani Agnieszki. Na przygotowanych kartkach z użyciem atramentu, który znajdował się w kałamarzach pisały ołówkiem, gęsim piórem patyczkiem i piórem ze stalówką. Literki wychodziły różne, jedne były proste, drugie krzywe i mniej kształtne, zdarzały się kleksy. Ale najważniejsze, że zabawa była super, a palce całe umazane w atramencie.
Dzieci nauczyły się, że aby pisać starannie trzeba być cierpliwym i wytrwałym.
Pani Agnieszka Żeglarska, która prowadziła warsztaty bardzo ciekawie opowiadała o początkach pisma. Dzieci dowiedziały się, że na początku było pismo karbowe /nacięcia na drewnie/, potem węzełkowe, obrazkowe, piktograficzne, klinowe oraz hieroglify. Teraz można pisać ręcznie, maszynowo lub komputerowo. Dla osób niewidomych jest specjalne pismo Braill’a. Zobaczyły, że dawniej oprawa książki mogła być emaliowana, skórzana lub wykonana z kości słoniowej. Dowiedziały się także, że mnichów, którzy zajmowali się kopiowaniem i powielaniem tekstów czyli przepisywaniem książek nazywano skrybami. Poznały różne narzędzia służące do pisania np. rylce, pędzelki, rurki trzcinowe i bambusowe, gęsie pióra. Zobaczyły, że kiedyś pisano między innymi na kamieniach, skorupach naczyń glinianych, tabliczkach woskowych, papirusie, pergaminie i papierze.
Następnie same próbowały swoich sił w kaligrafii pod czujnym okiem pani Agnieszki. Na przygotowanych kartkach z użyciem atramentu, który znajdował się w kałamarzach pisały ołówkiem, gęsim piórem patyczkiem i piórem ze stalówką. Literki wychodziły różne, jedne były proste, drugie krzywe i mniej kształtne, zdarzały się kleksy. Ale najważniejsze, że zabawa była super, a palce całe umazane w atramencie.
Dzieci nauczyły się, że aby pisać starannie trzeba być cierpliwym i wytrwałym.
Mirosława Matczak
